از پرچم باسک در دستان پویول تاچشمان گریان پسرک باسکی

پویول که همیشه برای تمامی حریفان،و به ویژه حریفانی از منطقه باسک احترام فراوانی قائل است، پرچم ایالت باسک را دور کمرش گره زد و در طول تمام جشن، پرچم ایالت باسک را درکنار پرچم ایالت کاتالونیا در دست داشت. اما پرچم باسکی ای که در دستان پویول بود، یک پرچم عادی نبود. این پرچم مال ایبای،یک پسربچه8 ساله بود که فکر می کرد که دیگر پرچمش را از دست داده.او در جریان مصافهای اتلتیک بیلبائو، مقابل منچستریونایتد،دردیدارهای سن ممس واولدترافورد ، این پرچم را در دست داشت ودرکنار پدرش با همین پرچم،تیمش را تشویق کرده بود ودرفینال بخارست وبعد از شکست اتلتیک مقابل اتلتیکومادرید وناکامی در کسب قهرمانی اروپا هم با همین پرچم اشک هایش راپاک کرده بود.به همین خاطر حاضر نبود تا به هیچ قیمتی این پرچم را که یاور روزهای خوشی و ناراحتی اش بود از دست بدهد. ولی یکی این پرچم را از دست او کشیده و به داخل زمین چمن پرت کرده بود

ایبای بعد از آنکه دید که پویول در زمین چمن با پرچم او در حال حرکت است، مملو از احساسات شد، ولی وقتی دلش برای پرچمش تنگ شد، دوباره زیر گریه زد. و پدرش، به عنوان یکی از اهالی ایالت باسک که باکلمه «غیرممکن» مخالف است، درک کرد که الان نوبت اوست که وارد عمل شود. او همراه با پسرش در ورزشگاه منتظر شد و در حالی که بازیکنان دو تیم قصدسوار شدن براتوبوسهای مخصوصشان را داشتند، دست به کار شد.او با شجاعت تمام، از میان اسب های نیروهای پلیس شروع به فریاد زدن کرد، تا آنکه بالاخره راننده اتوبوس اتلتیک بیلبائو صدای او را شنید و پیغام او را به راننده اتوبوس بارسا منتقل کرد.هردوی آنها ماجرا را برای پویول که درحال سوار شدن به اتوبوس بود شرح دادند.این درحالی بود که ایبای و پدرش هم با اجازه نیروهای امنیتی به آنها نزدیک می شدند.حالا سوال اینجا بود که آیا پویول پرچم را گم کرده بود ویا نه؟ اما وقتی او پرچم را به ایبای داد،چهره این پسربچه دیدنی بود. پویول او را بغل کرد و بوسید و عکسی را به یادگار با او گرفت. قطعا ایبای هرگز این شب و مهربانی پویول را فراموش نخواهد کرد.او با لبخند دلنشینی از پویول تشکر کردو خوشحال، درحالی که گویا باخت تیمش را فراموش کرده بود، با پرچمش مشغول شد.